آتـــش در عـــمق چشمــان جواهـــر
 |
آخرین نگاه‌هایش وقتی كوردوبا را به مقصد جنوب اروپا ترك می‌كرد آمیزه‌ای از گدازه‌های آتشفشانی بود كه یك روز با جامه سیاه و سپید در قلب فوتبال جهان فوران كرد.
Andrea Mantovani
همبازی پائولو دیبالا در پالرمو و مدافع سابق تیم‌های تورینو، كیه‌وو، پروجا، ویچنتزا و بولونیا
پائولو 18 ساله بود كه به فوتبال ایتالیا وارد شد. به یاد دارم وقتی به كمپ آموزشی - تمرینی باشگاه پالرمو وارد شد اولین نفری بودم كه او را بغل كردم و به او گفتم: برای قهرمان شدن در ایتالیا باید با تمام توانت آماده شوی.
پائولو را بسیار دوست داشتم؛ در چشمان او شعله آتش می‌دیدم؛ میل به پیشرفت و طالعی كه می‌شد حدس زد آینده را از آنِ خود می‌كند.
وقتی به یوونتوس پیوست عزم قابل‌توجهی داشت. او در سالهای حضورش در بهترین تیم ایتالیا عملكرد قابل دفاعی از خود نشان داد. بی‌تردید رقابت با بازیكن كاملی مثل كریستیانو رونالدو كار آسانی نیست همانطور كه اساساً بازی در باشگاه‌های بزرگی مثل یوونتوس دشواری‌های خاص خود دارد.
من دیبالا را در كنار بازیكنانی بزرگی همچون ام‌باپه و مسی قرار می‌دهم. دیبالا آنقدر باهوش و مصمم است كه بداند چگونه باید با سخت‌ترین شرایط سازگار شود و خود را با آن وفق دهد؛ برای اثبات این حرف كافیست ماجرای فصل گذشته او از ابتدا تا انتها را در ذهن‌تان مرور كنید. مطمئن هستم توپ طلا روزی در دستان او خواهد بود و من هیچ مانعی در تحقق این اتفاق نمی‌بینم.
امیدوارم او میل و اشتیاق به پیشرفت را همانند همیشه حفظ كند و برای كسب موفقیت‌های بیشتر همچنان عطش داشته باشد.
من امروز و پس از 8 سال آشنایی با دیبالا به او بابت دستاوردهایی كه در فوتبال ایتالیا كسب كرده تبریك می‌گویم.
«به اشتراک گذارید»
حامد «خبرنگار»
ارتباط با نگارنده:
